Atelier Jannes Kleiker
Tussendiepen 6 | 9206 AD | Drachten
M. 06-12294094
Contact per mail
De Appelbloesem
De Appelbloesem.
Ze hield het takje keurend voor haar borst, ze vond de witte bloesemblaadjes met hier en daar iets rozerood zo mooi; ze werd er een beetje melancholisch van. Zelfs in het paradijs kun je wel eens melancholisch of zelfs eenzaam voelen, want ze liep al de hele dag alleen rond in Eden. Al was alles er paradijselijk mooi, als je er woont wordt dat, al kunnen wij ons dat niet voorstellen, ook gewoon en vanzelfsprekend. Adam zag ze alleen met het avondeten en soms bleef hij de avond thuis, bij haar. Maar Adam was dezelfde Adam niet meer.
Ateliergesprekken
Ateliergesprekken.
Het nieuwe jaar was nog maar amper begonnen toen ik een gesprekje opving in m’n atelier.
‘Ik ben het teken van het nieuwe jaar.’, hoorde ik een stem zeggen ergens bij een nieuwe opzet vandaan.
‘Hoezo ben jij het teken van het nieuwe jaar? Waar hep junnet over?’, bromde een wat rauwe stem terug.
‘Nou, ik ben nog maar net geboren, net als het nieuwe jaar,
Het Luchtledige
Het luchtledige.
Afgelopen vrijdag met collega Berns naar Rauch geweest. D.w.z. we hebben zijn tentoonstelling in de Fundatie bekeken. Visueel geweld van een romanticus. Getuige zijn uitspraak: ‘Ich arbeite an die Wiederverzauberung der Welt.’ Dat is mooi. De wereld is al onttoverd genoeg.
Ook kwamen we Jasper Krabbé tegen op zaal, druk in gesprek met directeur Keuning,
Titels
Titels.
‘Licht van Boven’ heet dit schilderij. En het bevalt me wel. Het model, de pose, de compositie, de toets, de sfeer, en ook de titel. ‘Licht van Boven’ roept iets op wat een andere lichtbron niet zou doen. Het geeft het schilderij een stukje mysterie, iets dubbelzinnigs en mystieks waardoor het net even boven de alledaagse werkelijkheid wordt uitgetild. Om die reden vind ik het een geslaagde titel.
Nooit vernissen
Nooit vernissen.
Nooit geweten wat er allemaal schuil kan gaan achter de twee woorden ‘nooit vernissen’ die Leo Gestel achterop het doek ‘Vrouw met gele hoed’ schreef. Kunsthistorica Joke de Wolf schrijft in Trouw (25-8-’18) over dit schilderij en gaat op zoek naar de identiteit van de afgebeelde mevrouw. Wat volgt is een algemeen verhaal over Gestel maar aan het eind van haar artikel komt ze terug op de identiteit van de vrouw.
De Potzenmaker ziet mooie appels
Potzenmaker Jan Ketelaar uit Drachten reageerde afgelopen week met: “MOOIE APPELS.” op het schilderij: “Van die vrucht….”, hierbij afgebeeld. Hij refereerde daarmee aan een oud verhaal waarin hij een hoofdrol speelt, wat hieronder gelezen kan worden.
De Potsenmaker wandelde door het paradijs. Hij keek naar de vlinders, rook aan een paar bloemen,beluisterde de zang van een Winterkoninkje, volgde de vlucht van een paartje Scharrelaars, stak zijn tenen in het koele water van een beekje; alles was precies goed. Het was dan ook het paradijs.
Bende vanRuinen
Bende van Ruinen.
Een paard vind ik één van de mooiste dieren dat op deze aardkloot rondloopt, maar ik heb moeite om het te schilderen. Niet zozeer in technische zin, het probleem is hoe de schoonheid en gratie van het dier vast te leggen zonder in clichés te vervallen.
De Baai
De Baai.
Dit schilderijtje heb ik De Baai genoemd maar het zou eigenlijk Bolinas Lagoon moeten heten. Het stelt namelijk Bolinas Lagoon voor, een lagune langs de Pacific Highway gelegen, ongeveer een half uurtje ten noorden van de Golden Gatebridge. Dat ik het toch De Baai noem komt omdat ik bang ben dat de kijkers snel afhaken bij de titel Bolinas Lagoon. Wie in Nederland kent nou de Bolinas Lagoon?