En de enkeling die er langs is gereden zal het niet speciaal zijn opgevallen. Dus staande voor het schilderij vrees ik de niet denkbeeldige reactie: ‘Dit ken ik niet.’ En de kijker loopt door. Een heel andere reactie verwacht ik als het een water in b.v. Friesland zou zijn: ‘No mast es sjen, Tjiskje, de Tjukemar! Is it net bjusterbaarlik?’

Onbekend maakt onbemind. Heel duidelijk zag ik dat eens bij een tentoonstelling van een landschapschilder bij de toenmalige Galerie Wiek XX. De tentoonstelling omvatte ong. 40 schilderijen; 20 Noord-Nederlandse landschappen, veel omgeving Reitdiep, en 20 Toscaanse landschappen. De Nederlandse landschappen werden allemaal verkocht, van Toscane niks. En dit terwijl de kwaliteit, toets, compositie en kleurgebruik hetzelfde was in alle werken. Maar wat de boer niet kent dat vreet ie niet.

Het gaat vaak alleen maar om het plaatje. Of nog erger en triester: het moet bij de bank en de gordijnen passen. Kreun!

Toch verwacht ik niet veel heil van de naamsverandering; De Baai is duidelijk niet Nederlands. Het weer overigens wel. Je ziet op het schilderij hoe de lucht betrekt en zeedampen het land intrekken. Een half uur later reden we in dichte mist over The Golden Gatebridge, zo erg zelfs dat we de kleur van de pijlers van de brug niet eens meer konden onderscheiden.

Als iemand voor het schilderijtje valt is het vanwege de sfeer, de kleur en/of de compositie. Het zal me benieuwen.

September 2016